Frank
Dag Frank
Vandaag is het één jaar geleden dat je ons verlaten hebt. Eén jaar. Die donderdagnamiddag ben ik naar Pé gereden en heb ik haar verteld wat jij mij ooit gevraagd hebt: iets doen voor jouw begrafenis. Ik heb de tekst geschreven, die voorgelegd aan de vrienden van Salaté en ook aan jouw gezin.
Een week later was de begrafenis. Veel tranen vloeiden over de wangen afgewisseld met af en toe een lach toen we jouw foto’s zagen. Tieneke zong prachtig en de plechtigheid werd afgerond met een filmpje. Sindsdien zit je op vele schouders: terwijl wij aan het werk zijn, terwijl we gaan wandelen, als we al dan niet foeterend naar de Duivels kijken of naar één of andere koers.
Mja, Wout Van Aert heeft de Ronde ook dit jaar niet gewonnen. Van Der Poel gaf een masterclass weg terwijl een spandoek van jou het scherm vulde. De ‘Koersvrienden’ hadden dat meegenomen, Topsy gaf instructies om het in beeld te brengen … het was mooi.
Het EK ging door zonder jou … geen groots feest aan de Kalenberg, geen gin-bar, geen uitbundigheid. Het was allemaal iets minder. En ja, ik heb je horen vloeken toen we weer eens van die Fransen verloren. En ja, een deel van die vloeken jou kennende zal ook wel voor de coach geweest zijn. Die coach ligt intussen buiten en … is vervangen door een Fransman. ‘Wei hoale ze het in hun huid’ hoor ik je denken.
De Salatés blijven intussen samenkomen met Maurice als pater familias. Maurice is verliefd … op Julleke, zijn hondje. Elke zaterdag is hij trouw op post en klinken we op het leven. En uiteraard stichelen we erop los. Den Doktoor en ich hangen al eens oaneen, ma eigenlijk zien we elkaar graag. Johan en Patje moete al eens kunnen steuken en JP heeft ook niet veel nodig om op zijn paard te zitten. Het leven zoals het is en altijd was.
Helden, ook vorig jaar was je er niet bij. Petra was er wel en samen met haar en de hele tuin hebben we gesalateerd op het leven en op jou. Het was een mooi moment. De avond werd afgesloten door Dana Winner die speciaal voor jou ‘One moment in Time’ zong.
Ik ben er vorig jaar ook in geslaagd om eindelijk eens Forrest Gump van begin tot einde te bekijken. En ook deze keer hield ik het niet droog. En uiteraard mochten Love Actually en Four Weddings and a Funeral niet ontbreken. Het zijn zo van die kleine dingen die me heel vaak aan jou doen herinneren. En dat is zal voor iedereen die jou graag ziet. Iedereen zal bij het lezen van deze tekst wel eens denken … Frank toch. De ene doet het op zijn eentje, de andere praat erover, … ik koos om jou een brief te schrijven.
Dat aanwezig zijn en uit het niets opduiken overkwam mij op 24 december. Ik ging een boodschap doen in Hoepertingen toen jij mij net voor het ronde punt in Voort richting Kalenberg stuurde. Ik kreeg een inval om Petra daags voor Kerstmis een knuffel te gaan geven.
Zondag gaan we wandelen. Net als vorig jaar organiseert ook dit jaar Kookclub ’t Pootkruit een gelukswandeling. De opbrengst gaat naar Kom op tegen Kanker. Ja, net als vorig jaar zijn er ook dit jaar weer enkele teams van de vrienden van Diepenbeek ingeschreven voor de 100km-run. En uiteraard doen Seppe en Robbe ook mee.
Wij houden het zondag gewoon bij wandelen en … een pintje drinken en iets lekkers eten. Iets waar we goed in zijn, dan heb ik het over het wandelen. En het eten en drinken … daar genoot jij ook nog van. Frank, we zijn jou en jouw gezin nog niet vergeten. Dat doen we nooit.
Ik mis je … knuffel.
Eric
