Phil
Phil,
Dit hadden we niet afgesproken denk ik … volgende week zou je 64 worden, vandaag hebben we afscheid van je genomen. Wij hebben een geweldig verleden samen dat ik kan opsplitsen in de Speelclub bij de Chiro in Heks, de opgroeiende tiener die vaak bij jou over de vloer kwam om strips te lezen, de jongeman die je leerde bokken drinken (je deed daar zelf ook goed bij mee) en de mecanicien bij Freddy Loix.
Van de tijd bij de Chiro herinner ik me niet meer zo veel. De Speelclub, dat waren de allerkleinsten en jij was daar één van de leiders. Dat je ons een canon leerde zingen en dat je eens geweldig boos bent geweest (één van de weinige keren in je leven) toen Henrike van Sies en Marcel Klaas het tijdens een bezinningsmoment hebben uitgehangen, dat weet ik wel nog.
Toen ik strips van Piet Pienter en Bert Bibber bij jou kwam lenen leerde ik je oma kennen, ‘Bo’. Jij zei Bo, dus ik zei dat ook. Jij en Sus waren twee handen op één buik, behalve die ene keer dat jullie ruzie hadden en de Ninja-sterren over en weer werden gegooid. Diezelfde dag leerde jij mij nog het woord ‘boobytrap’ kennen. Jij had een boobytrap gemaakt voor je broer. Toen die de slaapkamer opging deed hij het licht aan. Bij het omhoogduwen van de lichtknop werd een systeem in werking gezet waarbij een vliegtuig bengelend aan een visdraad pardoes op Sus afvloog met een flinke hoofdwonde tot gevolg. De ruzie was meteen beslecht.
In The New Mess leerde ik mijn eerste bokken drinken. Bij Rik in de kelder was ons clubhuis. Enige tijd later sloot jij daar ook aan. Het Heilige Boek ligt thuis veilig in de kast. We schreven er iets in als we vertrokken en we schreven er iets in als we thuiskwamen … meestal was dat gedeelte onleesbaar … en als het leesbaar was, dan was het niet voor publicatie vatbaar. Toen Zoon begin 1989 een vriendin had schreef je: “Goed zo Johnny. Hoop doet leven. Wees de baas in huis en … te pletter. 3 x bellen op één dag, dat is échte liefde.” Of die andere uitspraak die we kunnen publiceren: “Gisteren was het weer teen en tander met die mannen. Ze waren weer records aan het breken met plus minus 30 bokken. Proficiat. Dat nooit meer.”
In 1990 schopte jij het tot mecanicien van het Rally Team 2000… met achter het stuur niemand minder dan Freddy Loix. Jij was verantwoordelijk voor het vervangen van banden en remblokken. Het was iets nieuw voor jou: wist jij veel dat je een hete remblok zo niet uit de klauw mocht halen. Het ding kwam snel in de gracht terecht. Niet veel later was je getuige toen je broer Sus, verantwoordelijk om de ruiten te poetsen, zich van bidon vergistte en ‘naft’ nam in plaats van water om de voorruit te poetsen … Diezelfde Sus versloeg ik in dat jaar, of het jaar ervoor, met Stratego. Hij had nog nooit een partij Stratego verloren … tot die dag. Jij zat op de eerste rij toen het gebeurde en kon je ogen niet geloven … Sus ook niet … de revanche is er nooit gekomen.
In 1992 trouwde ik met mijn Anneke … en uiteraard mochten de vrienden niet ontbreken. Toen die omstreeks 04.00 u in de nacht met zijn allen op mij kwamen liggen op de dansvloer was jij er ook bij, uiteraard. Omstreeks 06.30 u ging het busje met cafébaas Bère achter het stuur naar huis …
En nadien … ja, dan bouwden we een huis, kwam Seppe, nadien Lisse, veranderde ik van beroep en ging het leventje zijn gangetje. We raakten elkaar kwijt en hebben nooit nog dingen van toen herhaald. Eerlijk, 30 bokken had ik ook niet meer aangekund … maar we verloren elkaar, zoals dat in het leven vaak gaat, uit het oog. Sporadisch zagen we elkaar maar we hadden elk ons leven. Jij raakte van straat, verhuisde naar Heers, naar Sint-Truiden waar jij de Phil bleef die iedereen kende: zoe goet as broad. Je bleef wel contact houden met mijn broertje, maar de joenge had het vaak te druk. Enige tijd geleden zei mijn broertje dat je ziek was … ik kon het niet over mijn hart krijgen om je te bezoeken, ook niet op het laatste. Ik wou Phil herinneren zoals ik hem kende, in deel 1 van mijn leven zeg maar. Die gekke warme opgewekte mens die iedereen wou en kon helpen … de tekst bij de foto kon dan ook niet beter gekozen zijn: steeds tot uw dienst.
Phil, het ga je goed hierboven … waak over ons, zeker over Ma Roberte … en als het past, neem gerust eens plaats op mijn schouder.
X